Muzeum Archeologiczno Historyczne w Elblągu - galeria

Wystawa: Truso - nadmorskie emporium 

Truso było bałtyckim portem i miejscowością handlową działającą w VII - XI w. w ujściu Wisły.

Trasa podróży Wulfstana z Hedeby do Truso

Wulfstan opowiadał, że jechał z Haede, że przybył do Truso w siedem dni i nocy, że okręt szedł przez całą drogę pod żaglami. Słowiańszczyznę (Weonodland) miał po prawej ręce, po lewej zaś Langland, Lealand, Falster i Skonię. Cała ta ziemia należała do Danii. Następnie mieliśmy po lewej stronie za ziemią Burgundów takie ziemie, jak one idąc z lewej kolejno się nazywają: Blekinge, Meore, Oland i Gotland, cała ta ziemia należy do Szwedów. (Źródła skandynawskie i anglosaskie do dziejów Słowiańszczyzny, wyd. G. Labuda, Warszawa 1961)

Widok na osadę Truso od strony wody - rekonstrukcja

Plan osady Truso - elementy ujawnione w trakcie dotychczasowych badań

Pionki bursztynowe do gry w hnefatafl, bursztynowe zawieszki i półprodukty

Pion królewski, wokół repliki pionków

Kolia z paciorków wykonanych z kryształu górskiego, karneolitu i ametystu. W tle: paciorki produkowane w Truso

Dom bursztynnika. Oprócz dużego składu surowca bursztynowego o wadze 11kg, odkryto półwytwory i wyroby gotowe oraz narzędzia do obróbki bursztynu. W obrębie budynku odkryto też ponad 100 fragmentów srebrnych monet arabskich oraz prawie 100 odważników. Świadczy to o tym, że bursztynnictwo było bardzo intratnym zawodem. Truso było też jedynym w basenie Morza Bałtyckiego emporium, gdzie bursztyn był łatwo dostępny.

Elementy ubioru kobiecego

Fragment srebrnej ozdoby wyobrażającej Walkirię trzymającą za uzdę konia

Zawieszki żelazne w kształcie młotów Thora :)

Wystawa: Historia gocka

Strefa A: pocz. I w. n.e. - ca 375;
Strefa B: pocz. I w. n.e. - ca 230;
Strefa C: kon. I w. n.e. - ca 160;
Strefa D: 2 poł. II w. n.e. - ca 350;
Strefy E i F: ca 160 n.e. - ca 350.

Strefy rozprzestrzeniania się kultury wielbarskiej (wg Ryszarda Wołągiewicza)

Srebrna bransoleta żmijowata (12) i srebrna bransoleta wężykowata (14)

Pozłacana zapinka tarczowata z podwójnym portretem cesarzy Marka Aureliusza i Lucjusza Werusa (1), złote paciorki (6, 7), złota klamerka esowata (5)

Ozdoby kobiece kultury wielbarskiej: zapinki brązowe i igła (kon. I - pocz. II w. n.e.)

Zestaw do picia wina (III w. n.e.)

Ozdoby kobiece (2 poł. II - poł. III w. n.e.): kolia z paciorków bursztynowych, klamerka esowata

Ozdoby kobiece (pocz. III w. n.e.): srebrne bransolety żmijowate 2,5 zwoju, w tle: paciorki szklane i bursztynowe zawieszki

Kapłanka - rozdawczyni amuletów

Plan grobu (III w. n.e.)

Fragment stroju - rekonstrukcja

Zmarłą pochowano w drewnianej trumnie. Szkielet mniej więcej 60-letniej kobiety leżał na prawym boku. W rękach przyciśniętych do piersi trzymała ona woreczek wypełniony amuletami (cztery wisiory opasane z muszlami Cauri, pazur niedźwiedzi oprawiony w brąz, trzy bursztynowe paciory tarczowate oprawione w brązowe pierścienie z tzw. magicznymi rozetami, wielobarwne paciorki szklane i jeden brązowy). Woreczek spięty był brązową fibułą, przy której zachowały się resztki grubej tkaniny wełnianej. Ubrana była niezwykle: na szyi dwie kolie z wisiorków bursztynowych i jedna z drobnych paciorków szklanych, na piersi trzy zapinki - dwie srebrne, pozłacane typu "monstrualnego" i jedna srebrna ze złotą blaszką. Przy biodrach zostały odkryte resztki dwóch pasów.

Na złotych blaszkach z nóżek zapinek znajdują się przedstawienia antropomorficzne - męska głowa z tzw. celtyckimi oczyma, nosem i włosami lub hełmem, oraz splecioną w dwa długie warkocze brodą.

Niektóre z ozdób znalezionych w grobie. Na środku: niedźwiedzi pazur oprawiony w brąz

To tylko mała część kolekcji eksponatów - wybrałam kilka najciekawszych zdjęć, jednak jest tego dużo więcej. Ponadto, oprócz wystawy o Gotach i osadzie Truso, w muzeum znajdują się przedmioty i plakaty informacyjne z przekroju całej historii Elbląga, aż do współczesności. Gorąco polecam odwiedzenie tego miejsca, by móc samemu prześledzić dzieje Pomorza na przestrzeni wieków.

Sylcia