Sunnō

Sauil stopi sople, stopi lód i śniegi;
Lśniące światło świata, liczy ludziom lata.
Koło Alfów kochane, i kula krążąca;
Południowa panna, iskra jaśniejąca.

Ojcem Ognistej jest Mundilfari,
A nocnym bratem z miesiąca Mani;
Sinthgunt swej siostry jest towarzyszką
Odkąd bogowie świat zbudowali.

Najwcześniej konie Sól niosą nad ranem,
Najszybciej wywożą ją wieczorami;
Ziąb pod łopatki, z zimnego żelaza
Arvakr i Alsviðr od Asów dostali.

Svalinn się zwie, Złotowłosej tarcza
Chłodna ochrania Midgard przed żarem;
Góry goreją, i morza, i rzeki
Spłoną, gdy spadnie pod wilka ciężarem.

Sköll poprzez wieki Świetlaną ściga,
Sunna wilkowi wciąż śpiesznie umyka;
Widziała völva scenę straszliwą:
W Ragnarök Fenrira syn Słońce połyka.