Vetrablot, Stegna 2013

W dniach 1-3 listopada mieliśmy przyjemność organizować otwarty zlot asatryjski połączony z obchodami święta Vetrablot w Stegnie niedaleko Gdańska. Było to dla nas o tyle ważne i wartościowe doświadczenie, że po raz pierwszy jako grupa pomorskich asatryjczyków podjęliśmy się organizacji większego spotkania dla liczniejszego niż nasze lokalne grona osób. 

Pomimo iż z powodu rozmaitych przypadków losowych nie wszyscy, którzy chcieli, dali radę do nas dołączyć, spotkanie było naprawdę przyjemne i owocne. Ośrodek, w którym mieszkaliśmy okazał się ślicznym i niezwykle przyjaznym miejscem, a nasza Gospodyni osobą bardzo otwartą i życzliwą. Spędziliśmy też wiele czasu na spacerach po urokliwej okolicy – lasy i plaże są tam po prostu piękne! Szkoda tylko, że pogoda nam nie dopisała. W dwa z trzech dni naszego pobytu niemal nieustannie padał deszcz. Okazało się jednak, że to wcale nie powód do tego, by rezygnować z bliższego poznania okolicy.

Przyjemne spacery i radosne integrowanie w świetlicy (naprawdę wyjątkowo klimatycznej!) to jednak nie najważniejsze punkty minionego weekendu. Jakkolwiek spotkanie w gronie znajomych i przyjaciół, wspólne spędzanie czasu, rozmowy – te poważne i te bardziej żartobliwe – to zawsze bardzo wartościowe doświadczenie, to najistotniejszymi przeżyciami każdego święta są, jak wiadomo, części rytualne. Ja miałam okazję tym razem uczestniczyć w aż dwóch blotach – jednym większym i zaplanowanym, na przepięknej, pełnej uroku plaży, wspólnie z naszymi gośćmi; i w drugim, mniejszym i bardziej spontanicznym, ale za to także bardziej osobistym i dla mnie szczególnie ważnym, w naszym zaprzyjaźnionym gronie pomorsko-warszawskim.

Ponieważ jednak każde asatryjskie święto to nie tylko zacieśnienie naszych więzi z bogami i przodkami, ale także tych pomiędzy nami, ludźmi, za ważny punkt programu spotkania uważam również symbel, w którym mogliśmy uczestniczyć wszyscy – włącznie z osobami towarzyszącymi oraz tymi, które ze względów zdrowotnych były zmuszone zrezygnować z wzięcia udziału w blocie. Padło wiele ważnych, cennych słów, a także mogliśmy obdarować wszystkich naszych gości specjalnie na tę okazję przygotowanymi prezentami – drobnym rękodziełem wykonanym przez jednego z pomorskich asatryjczyków. 

Tegoroczny Vetrablot dla niektórych z nas był wzbogacony o jeszcze jedno ważne i mocne przeżycie. W nieco, niestety, uszczuplonym gronie wybraliśmy się bowiem do pobliskiego miejsca upamiętniającego więźniów obozu koncentracyjnego Stutthof. Obejrzeliśmy część pozostałości po obozie i zapaliliśmy znicze przy pomniku jego ofiar. Była to dla nas bardzo pouczająca wycieczka. 

W tym miejscu chciałabym dodać jeszcze kilka słów od siebie – bardzo prywatnych, więc naprawdę dla mnie ważnych. Będąc po raz pierwszy głównym organizatorem spotkania o takim charakterze, naprawdę wiele się nauczyłam i jest to dla mnie ogromnie cenne doświadczenie. Przede wszystkim zrozumiałam w pełni jak ciężka jest to praca i z czym musieli zmierzyć się ludzie, którzy to wcześniej gościli mnie na organizowanych przez siebie świętach. Zrozumiałam też, że nie zawsze wszystko idzie zgodnie z planem, a różnego rodzaju komplikacje zdarzają się zawsze i nie są od nas zależne, toteż nieco spontaniczności oraz elastyczności względem uczestników jest jak najbardziej wskazaną i ważną cechą dobrego organizatora. Chciałabym więc podziękować tym, którzy włożyli swoją pracę w przygotowanie tego spotkania: Liskowi za prezenty dla gości, Isie za ogólną pomoc organizacyjną oraz współprowadzenie blotu, Vrede za obrazek, który ozdobił informacje o wydarzeniu na stronach internetowych oraz Sylci za współpracę przy przygotowaniach.

Dla naszej grupy to spotkanie było także szczególnie ważne z pewnych osobistych względów. Okazało się bowiem wspaniałym sprawdzianem naszej umiejętności współpracy oraz wzajemnej lojalności. Dlatego chciałabym raz jeszcze, w tym miejscu,  podziękować osobom, które w wyjątkowy sposób pokazały, że mogę na nie liczyć w najtrudniejszych sytuacjach: Liskowi, Sylci i Ulfowi. Podziękowania należą się także Kozłowi, Lenie, Gotthardowi i Daichiemu i Olkowi za współtworzenie atmosfery tego spotkania, wspólne przeżycia podczas „prywatnego blotu” oraz wszystkie, wesołe i te poważniejsze, rozmowy, jak również Wiktorowi Czyścicielowi, Ani i Inger za ciekawe dyskusje. Dziękuję też wszystkim, którzy przyłączyli się do wspólnego sprzątania ośrodka.

Thordis